Το “άστρο” της Τρίγλιας που άλλαξε προπονητική ταχύτητα στον Κώστα Γεωργιάδη

 

Αν ο Αγροτικός Αστέρας (πρώτος κόουτς στη Β΄ Εθνική), η Βέροια (μεγάλο “καράβι” με πίεση, δεδομένη αποκομιδή εμπειρίας στη διαχείριση προσωπικοτήτων) και Απόλλων Πόντου (Β΄ Εθνική ως συνεργάτης στο τιμ, μια άνοδος και συνεργασία με έναν έμπειρο τεχνικό όπως ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης) ήταν “σχολεία” για τον Κώστα Γεωργιάδη, η Τρίγλια ήταν το απόλυτο “πανεπιστήμιο”. 

Σε μια τριετία και σε δυο θητείες, ο 41χρονος Θεσσαλονικιός προπονητής πανηγύρισε δυο ανόδους, από τα “αλώνια” της Γ΄ Εθνικής (τότε ουσιαστικά Δ΄ στην ιεραρχία) στη νέα ανταγωνιστική και αναπροσαρμοσμένη Β΄ Εθνική της επόμενης σεζόν. 

Και όχι μόνο αυτό, αλλά αφήνει πίσω του θετικό έργο, την απόλυτη σφραγίδα του προπονητικά, αναγνώριση για το ποδόσφαιρο που έπαιξε ο ΠΟΤ, ανάμεσα σε ομάδες-μεγαθήρια, αλλά κυρίως μια ιστορική παρακαταθήκη: 

Η ομάδα της Χαλκιδικής, από μια μικρή κοινωνία, μπήκε “σφήνα” στην ελίτ, έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, με μεγάλες αξιώσεις στον ποδοσφαιρικό χάρτη μεγάλων και επαγγελματικών κατηγοριών. 

“Βάρυνε” τη φανέλα της και όρθωσε το ανάστημά της. 

Μεγάλωσε σαν μέγεθος και σαν brandname, "τρυπώντας" το αντικειμενικό “ταβάνι” της και αναπροσαρμόζοντάς το.

Αυτός ενδεχομένως, όπως αποδεικνύεται έμπρακτα, ήταν ένας βασικός λόγος, μαζί και με τις δεδομένες οικονομικές δυσκολίες, που η Τρίγλια δίνει τη θέση της στον Ηρακλή (όπως όλα δείχνουν και αν δεν υπάρξουν απρόοπτα και μεγάλες ανατροπές τις επόμενες μέρες), ένα “κολοσσό” του ελληνικού ποδοσφαίρου που ήθελε απεγνωσμένα σανίδα σωτηρίας για τη μεγάλη επιστροφή. 

Η “ιστορία” όμως δεν... ξεγράφει για τον Κώστα Γεωργιάδη. 

Πήρε την ομάδα από το χέρι και μαζί απογειώθηκαν. 

Έκαναν το μεγάλο άλμα προς την κοινή καταξίωση. 

Αν ο ΠΟΤ δεν είχε κάνει αυτό το “μπαμ”, με δυο ανόδους, θα ήταν το ιδανικό “πάτημα” για τον Ημίθεο, ή εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να στραφεί σε άλλες λύσεις;

Ο Γεωργιάδης λοιπόν κατάφερε να αλλάξει το προπονητικό του status quo, να αλλάξει ταχύτητα.

 Να ανεβάσει τις προπονητικές του μετοχές, δείχνοντας οτι έχει και παρόν και μέλλον. 

Και μεθοδολογία και αποτελεσματικότητα. 

Άλλο να φτάνεις στη Β΄ Εθνική μια “βαριά” φανέλα, μια παραδοσιακή δύναμη, ομάδας πόλης ή νομού, άλλο την Τρίγλια. 

Αυτό του πιστώνεται και μεγαλώνει ρεαλιστικά το μέγεθος της επιτυχίας, με ένα απολύτως θετικό πρόσημο στο προσωπικό του “ταμείο”. 

Πλέον, πιο ώριμος και κατασταλαγμένος, ο Κώστας Γεωργιάδης, που από παίκτης ακόμα διακρινόταν για την ηρεμία και το “κοντρολαρισμένο” παιχνίδι του, φωνάζει αθόρυβα παρών και περιμένει τη μεγάλη ευκαιρία, είτε του δοθεί από το νέο Ηρακλή (όπου άλλωστε γνωρίζει καλά και το “σκελετό” του ρόστερ, που ίσως αξιοποιηθεί εν μέρει), είτε από άλλη ομάδα με φιλοδοξίες (που θα ταυτίζονται με τις δικές του). 

Με “σημαία” τη σκληρή δουλειά, την πειθαρχία και τη γνώση της κατηγορίας. 

Το άστρο του έλαμψε σε ένα νοικοκυρεμένο σωματείο, που δεν είχε πίεση και έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα, βάζοντας φαρδιά πλατιά τη δική του υπογραφή, σε μια ομάδα με την οποία “δέθηκε”.