Νόικος: “Ούτε Γ΄ Εθνική, ούτε A1 ΕΠΣΜ ο Εθνικός Σοχού φέτος”

 

Στην εκπομπή “Primo Secondo” του “City of Primo 106.1” μίλησε ο γενικός αρχηγός του Εθνικού Σοχού την τελευταία διετία στη Γ΄ Εθνική, ο Απόστολος Νόικος.

 Ο παλαίμαχος των “κυανόλευκων”, πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία της ομάδας, στάθηκε στην απόφαση να μην “κατέβει” ο Σοχός φέτος ούτε στη Γ΄ Εθνική, αλλά ούτε και στο τοπικό, ανέλυσε το σκεπτικό των επιλογών, αλλά και τις δυσχέρειες που αποδείχτηκαν ανυπέρβλητες, κάνοντας αναφορά στους παίκτες που περίμεναν μέχρι τέλους το... θαύμα, αλλά και στο αξιόλογο αγωνιστικό ταξίδι στην τρίτη κατηγορία, που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς ιστορικά.

Αναλυτικά οι τοποθετήσεις του Απόστολου Νόικου:

Για το αν είναι πλέον οριστικό οτι ο Εθνικός δεν “κατεβαίνει” εντέλει στη Γ΄ Εθνική: “Ναι, είναι οριστικό. Δυστυχώς, είναι και στενάχωρο βέβαια. Δεν κατεβαίνει ο Εθνικός. Ήρθαμε σε αδιέξοδο, μετά από πολλές συγκεντρώσεις. Οριστικοποιήθηκε προχθές οτι δε θα κατέβει στη Γ΄ Εθνική, μετά από 65 χρόνια σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, είχαμε την τύχη και τη χαρά να αγωνιζόμαστε δυο χρόνια στη Γ΄ Εθνική, αλλά δυστυχώς ήρθαμε σε αδιέξοδο”.

Για το τι έφταιξε και το που οφείλεται το τέλμα: “Η ομάδα στηρίχθηκε σε τέσσερα άτομα, που στηρίζανε οικονομικά. Έκαναν μεγάλη προσπάθεια, εγώ διοικητικά δεν είχα ασχοληθεί, έμεινα αρκετά χρόνια έξω. Δυο χρόνια μου ζητήθηκε να είμαι κοντά στην ομάδα, ήμουν κοντά τους και είδα οτι έκαναν τεράστιο αγώνα για τις δυο χρονιές. Ήταν συγκυρίες, με τις πανδημίες, υποχρεωτικά τεστ, τόσα έξοδα. Δεν είχε στήριξη από τον κόσμο, δεν είχαμε εισπράξεις. Ζορίστηκαν πολύ οι άνθρωποι αυτοί. Πιστεύω οτι και οι ίδιοι στεναχωριούνται που φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση. Βλέπανε οτι χωρίς βοήθειες δεν πήγαινε άλλο. Δυο χρόνια στην ομάδα ήμουν πολύ ικανοποιημένος. Από τη μια χαιρόμουν που έπαιζε στη Γ΄ Εθνική, ωραία κατηγορία, έχει άλλο επίπεδο, ωραίες φιλοξενίες από όλες τις ομάδες. Ταυτόχρονα στεναχωριόμουν, έβλεπα οτι γινόταν τεράστια έξοδα, με μετακινήσεις, γεύματα, διανυκτερεύσεις. Τους ανθρώπους που ήξερα και βλέπω οτι έκαναν μεγάλη προσπάθεια, ταυτόχρονα υπήρχε και στεναχώρια. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όσα παιδιά ασχολήθηκαν με τη διοίκηση του Εθνικού, τώρα, σε αυτή την κατηγορία που ήμουν δίπλα τους, τους αξίζουν τα συγχαρητήρια για την προσπάθεια. Εγώ η αλήθεια είναι δε στήριξα οικονομικά καθόλου, μόνο με παρουσία και σε όλες τις αποστολές που συμμετείχα”.

Για τις γενικές δυσκολίες στην κατηγορία και τα περιθώρια για λύση, που για καιρό υπήρξαν προσπάθειες και αναζητήσεις, μέχρι που ήρθε η αρνητική έκβαση: “Μακάρι να υπάρχουν επενδυτές, που μπορούν να στηρίξουν, πολύ φοβάμαι οτι πολλές ομάδες θα έρθουν στην κατάσταση που ήρθαμε εμείς. Υπάρχει ήσυχη συνείδηση, που η ομάδα δυο χρονιές έμεινε αγωνιστικά στην κατηγορία, παρά τις πολλές δυσκολίες, πρώτη φορά στη Γ΄ Εθνική. Αυτό είναι το λυπηρό. Δεν έπεσε αγωνιστικά η ομάδα, έμεινε, για να πεις οτι δε μπορούμε να στηρίξουμε και σταματάμε. Άλλοι αγωνίζονται για να βγουν στη Γ΄, εμείς ήμασταν έτοιμοι στη Γ΄ Εθνική και φτάσαμε σε αυτό το σημείο”.

Για το πλάνο επανεκκίνησης μετά την άδοξη τροπή, αν επιλέγεται φέτος αδράνεια και να μείνει ποδοσφαιρικά ανενεργός ο Εθνικός, για να σχεδιάσουν με άπλετο χρόνο, καθαρό μυαλό και χωρίς πίεση, τη μεθεπόμενη χρονιά: “Υπήρχαν και προτάσεις και σκέψεις, πριν τη Γ΄ Εθνική είναι η Α1 ΕΠΣΜ. Να πω την αλήθεια και εγώ ήμουν αντίθετος σε αυτό. Αν έπεφτε η ομάδα αγωνιστικά, θα μπορούσαν να συνεχίσουν οι ίδιοι παράγοντες, ή άλλοι. Έγινε τεράστια προσπάθεια από διοίκηση, τεχνικό τιμ και ποδοσφαιριστές, να μείνει αγωνιστικά στην κατηγορία. Το να πέσει, να την υποβιβάσουμε εμείς, η διοίκηση να την υποβαθμίσει και να συνεχίσουμε, δε θα υπάρχει ούτε το ηθικό, ούτε το κίνητρο. Καταρχάς θα έφευγαν όλα τα παιδιά. Και τι να τους πεις, πάμε ξανά να βγούμε στη Γ΄ Εθνική; Και η δική μου η σκέψη και πρόταση ήταν αυτή και πιστεύω το σκεπτικό όλων των παιδιών, είπανε οτι δεν αξίζει, τουλάχιστον από εμάς. Αν υπάρχουν άλλοι παράγοντες και τώρα ακόμα μπορούν να πάρουν την ομάδα. Χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν πολλά. Η ομάδα όμως είναι ελεύθερη, αν κάποιοι προθυμοποιηθούν και μπορούν, στη διάθεσή τους”.

Για το μήνυμα αναγέννησης σε πιο στέρεες βάσεις, δεδομένου οτι υπάρχει χρόνος, αλλά και η εμπειρία διετίας: “Η ομάδα είναι 65 χρόνια, ιδρύθηκε το 1957 ο Εθνικός, πιο πριν υπήρχαν και άλλες ομάδες, με άλλες ονομασίες. Ήταν συνεχώς σε πρωταθλήματα και κατηγορίες, με επιτυχίες και αποτυχίες, πολλές χαρές και στεναχώριες. Εγώ αγωνίστηκα μόνο στον Εθνικό, σχεδόν 35 χρόνια, πέρασαν πολλοί ποδοσφαιριστές. Μακάρι να υπάρχει προοπτική, το συντομότερο δυνατό να υπάρξει ξανά. Είναι λυπηρό, ομάδες ιστορικές, όπως το Κολχικό, ο Λαγκαδάς, ο Ιάσων Αυγής, που είχε πολύ καλή ομάδα. Μακάρι σε εμάς, να βρεθούν άτομα, να την ενεργοποιήσουν πάλι την ομάδα, γιατί είναι κρίμα”.

Για αρκετούς παίκτες που δεν έκλεισαν αλλού και περίμεναν ως το τέλος, περίπου 10, για το... θαύμα, και έτσι δεν έπαιρναν τα δελτία τους: “Πάντα αφήναμε ένα περιθώριο ανοιχτό, μήπως κάτι και προκύψει. Ειλικρινά γνώρισα εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές και πολύ καλά παιδιά, ειδικά αυτά τα δυο χρόνια, που σχεδόν μαζί πορευτήκαμε, έγιναν λίγες αλλαγές. Άριστοι και εξαιρετικοί χαρακτήρες, που είναι το κυριότερο τις σημερινές εποχές, πρώτα πρέπει να υπάρχει χαρακτήρας και επίπεδο και μετά να είναι καλοί ποδοσφαιριστές. Εύχομαι να έχουν προσωπική και ομαδική επιτυχία και κυρίως υγεία. Αυτά τα παιδιά τα έχουν αυτά τα στοιχεία”.

Για τον αγωνιστικό απολογισμό της διετίας, με δυο πορείες σωτηρίας, ανάδειξη νέων παικτών και “μάχες” με ιστορικές ομάδες: “Μου έκανε φοβερή εντύπωση η φιλοξενία, όλων των ομάδων θα έλεγα, υπήρχαν και περιπτώσεις που υπήρχαν δυσαρέσκεια και τέτοια. Πήγαινες εκεί, ερχόταν σε εμάς, με τον καλύτερο τρόπο να τους υποδεχτούμε. Μου έκανε φοβερή εντύπωση. Μπράβο, τους συγχαίρω όλους αυτούς τους παράγοντες που είναι κοντά στην ομάδα και προσπαθούν για το καλύτερο. Είχε πολύ καλό επίπεδο η διαιτησία, αισθανόσουν τη σιγουριά αυτή του παιχνιδιού, μου άρεσε πολύ. Το κυριότερο αυτό είναι. Πας να παίξεις ένα παιχνίδι εκτός έδρας και λες τι θα μου συμβεί και τι θα προκύψει. Εγώ έπαιξα πολλά χρόνια, αλλά δεν έβγαινα προς τα έξω, μόνο στο δικό μας πρωτάθλημα, την ΕΠΣΜ. Παίξαμε με ιστορικές ομάδες, Δόξα Δράμας, Πανδραμαϊκό. Το αίσθημα της χαράς ήταν μεγάλο. Ένιωθες και εσύ ικανοποίηση, ότι πας να παίξεις στη Δράμα. Τα δικά μας τα χρόνια, ειδικά το ΄80, αλλά και το '90, ήταν άλλο το επίπεδο. Με επεισόδια, δυνατές έδρες. Αυτά τώρα δεν υπάρχουν. Τώρα υπάρχει πολύ καλύτερο, διαφορετικό επίπεδο, παρότι η κατηγορία είναι πιο δύσκολη”.